Het 3D-geprinte hart bestaat uit eigen weefsel en cellen van de patiënt.
Onderzoekers zijn erin geslaagd om voor het eerst een menselijk hart te ‘printen’. Geheel met bloedvaten en menselijk weefsel. “Dit is de eerste keer dat iemand met succes een volledig hart met cellen, bloedvaten en hartkamers afdrukt,” aldus onderzoeker Tal Dvir.
Patiënt
Het hart is gemaakt van menselijke cellen en eigen biologisch weefsel van de patiënt in kwestie. Om dit voor elkaar te krijgen, namen de onderzoekers wat vetweefsel weg. Daarna werden de cellen als het ware opnieuw ‘geprogrammeerd’ om een pluripotente stamcel (een cel die in staat om alle cellen te vormen die een individu bezit) te vormen. Vervolgens werd er van onder andere collageen en glycoproteïne de ‘drukinkt’ gemaakt. En hiermee printen de onderzoekers uiteindelijk het gehele hart.
Eigen weefsel
Volgens de onderzoekers is het gebruik van patiënt-eigen biologisch weefsel cruciaal. Want dan zal het lichaam het nieuwe orgaan waarschijnlijk minder snel afstoten. Idealiter zou het nagemaakte orgaan volledig overeen moeten komen met de eigenschappen van het eigen weefsel in een patiënt. En met de ‘3D-printer’ lijkt die mogelijkheid een stapje dichterbij te komen.
Hartziekten
Hartziekten zijn één van de belangrijkste doodsoorzaak bij zowel mannen als vrouwen. Op dit moment is de enige behandeling die voor handen is voor patiënten met hartfalen, een harttransplantatie. Maar gezien het enorme tekort aan donors, is er een grote vraag naar nieuwe methoden om een ziek hart te kunnen vervangen.
Konijn
Hoewel de onderzoekers een geweldige stap voorwaarts hebben gezet, kan het geprinte hart nog niet echt gebruikt geworden. “In dit stadium is ons 3D-hart klein, zo groot als dat van een konijn,” legt Dvir uit. “Maar grotere menselijke harten zullen op dezelfde manier gemaakt kunnen worden.” Het plan is om het afgedrukte hart in het laboratorium verder te kweken en deze te ‘leren’ hoe hij zich als een waar hart zou moeten gedragen. Daarna willen ze 3D-geprinte harten in dieren proberen te transplanteren.
“We moeten het geprinte hart verder ontwikkelen,” stelt Dvir. “De cellen moeten een beter pompende vermogen krijgen. Ze kunnen zich op dit moment al wel samentrekken, maar ze moeten uiteindelijk gaan samenwerken. We hopen dat we daarin slagen en de werkzaamheid en bruikbaarheid van onze methode zullen aantonen. Misschien dat er dan wel over tien jaar orgaanprinters bestaan en dat deze procedure routinematig uitgevoerd zal worden.”
(bron: Scientias.nl)