Zo aan het eind van het jaar is het tijd geworden om eens terug te kijken op wat we allemaal hebben meegemaakt dit jaar. Wat was de grootste hit van het jaar? Wie is sportman en sportvrouw van het jaar? Wie de politicus van 2018?
En we kijken zelf terug op ons jaar. Was dit een jaar om snel te vergeten? Een jaar met weinig hoogte- of dieptepunten? Of sluiten we 2018 met veel plezier af en denken we nog vaak positief terug aan 2018?
December is ook een maand van wensen. Vroeger stuurden we een kerstkaart naar onze naasten en Post NL en Hallmark willen graag dat we dit blijven doen. Maar waarom wensen we iemand via een kaartje en niet persoonlijk? Je echte naasten zie je toch wel deze decembermaand om hen persoonlijk het allerbeste te wensen. Ik geef al vijf jaar het geld, dat ik normaal spendeerde aan kaarten en zegels, aan een goed doel. Ik wens iedereen het beste via Facebook en leg uit, dat ik ook dit jaar het bespaarde geld overmaak aan mijn gekozen doel en waarom.
Voor mij was het een tussenjaar. Ik heb een hele leuke opdracht in de Biesbosch. Het zijn fijne collega’s en het werk is erg leuk en uitdagend. De gezondheid is redelijk en qua relaties heb ik niets te klagen. Natuurlijk hebben we ook dit jaar weer afscheid moeten nemen van naaste familie. Maar over het geheel genomen ben ik tevreden en dankbaar.
Onlangs las ik een column van Paul de Blot. U kent deze man waarschijnlijk niet, maar op mij heeft hij een aantal jaar geleden grote indruk gemaakt. Paul is in mei 1924 geboren in Indonesië. Hij heeft gedurende de oorlog vastgezeten in een Japans concentratiekamp. Na de oorlog werd hij Jezuïet. Hij studeerde meerdere vakken, waaronder theologie in Maastricht. In 1979 begon zijn carrière op de Nijenrode Business School en die carrière duurt voort tot op de dag van vandaag. Als u heeft meegerekend weet u, dat hij inmiddels 94 jaar is. Een aantal jaar geleden volgde ik een workshop bij hem. Hij introduceerde een compleet nieuwe management techniek met natuur en spiritualiteit als leerschool.
Ik volg hem sindsdien. Regelmatig krijg ik zijn column in de mail. De laatste was getiteld ‘Dank je wel’. Hij vindt dat dankbaarheid een begrip is waar in het zakendoen weinig over wordt nagedacht. Dankbaarheid is in Nederland een abstract begrip, maar in andere talen heeft het vaak een veelzeggende betekenis. In Indonesië zegt men ‘Terima Kasih’. Dit betekent letterlijk ‘Ontvang liefde’. De Indonesiër antwoordt met ‘Kembali’, wat ongeveer ‘Je krijgt het ook van mij terug’ betekent. Daar zijn deze woorden dus een uitwisseling van liefde.
Wij Nederlanders antwoorden vaak met ‘geen dank!’ Dat is eigenlijk een rare reactie. Je krijgt dankbaarheid van die ander en die weiger je eigenlijk met ‘geen dank’. Denk de volgende keer eens na, wat je reactie zou moeten zijn, als die ander oprecht dankjewel zegt. Dat zou toch minimaal ‘Graag gedaan’ moeten zijn.
Als Seniorenraad Westland mogen we zeer tevreden zijn. Met name het laatste kwartaal stonden we volop in the picture. Helaas is een collega van onze commissie, die eerder wegens gezondheidsredenen stopte, plots overleden. Ondanks, dat ze gestopt was, reageerde ze nog regelmatig op onderwerpen, dat haar na aan het hart lag. Haar overlijden schokte ons, maar we zijn dankbaar haar te leren kennen.
Dit is mijn laatste column van 2018. Ik wens u, mede namens mijn 24 collega’s hele fijne Kerstdagen. Kent u iemand in uw omgeving, die deze kerstdagen alleen thuis zit en heeft u nog een uurtje over? Neem contact met hem of haar op. Of beter, ga even langs. Ik weet zeker dat diegene erg dankbaar zal zijn!
Gerard